Cans, dez anos mantendo a esencia do agroglamour

LEER EN CASTELLANO

Personaxes populares que aparecen en chimpíns -pequeno vehículo de labranza axeitado para traballar en pequenas fincas, segundo o seu dicionario-, proxeccións en dependencias de casas particulares, coloquios en leiras e grandes dosis de música e humor. É o Festival de Cans, no Porriño, que estes días -ao mesmo tempo que Cannes, cuxa coincidencia no nome propiciou o nacemento do evento galego- celebrou a súa décima edición. Din os que o coñecen ben que o que o diferenza do resto é que é un festival para a xente e non para a industria. Dicíao Wyoming -unha das estrelas convidadas deste ano- nun vídeo promocional con Gonzo e o di o seu director, Alfonso Pato (reproduzo ao final do post unha entrevista que tiven oportundiade de facerlle días atrás). As imaxes desta entrada fotográfica que lle quiero dedicar hoxe a Cans encárganse de corroboralo:

Este ano estableceuse o "can" como moeda do festival.

Coloquio de Juanma Bajo Ulloa, baixo un sol de xustiza, na leira de Alicia. Criticou duramente

 á industria actual, onde "non se fai cine, senón películas; e hai directores e realizadores, pero

 non autores". Explicou tamén cómo se tende a victimizar á muller, motivo de que o seu proxecto dun Airbag

 feminino non saíra adiante ("non querían mulleres parvas, e hainas parvas igual que hai homes que o son",

 veu a  explicar). Tamén aludiu a Mario Casas e María Valverde, pertencentes, dixo, ao "grupo de

actores que non saben falar". Antes, Bajo Ulloa proxectou algúns dos videoclips que

produciu nos últimos anos, entre eles, este de Pablo Carbonell:

El kalimotxo de mamá.

  Imaxes correspondentes ao desfile de chimpíns no que
participaron, entre outros, Morris, Patricia Vázquez, Camila 
Bossa, Manuel Manquiña ou Carlos Blanco.

Wyoming foi aclamado ao berro de "¡presidente!".

Tony Lomba -ataviado con estas peculiares vestimentas- deleitou ao público
con letrsa como "Alfredo Landa, el cine no es nada sin Alfredo Landa",
"por favor, hazme una mamada", "sujeto y predicado", "España, bandera"
(foto dereita) ou o himno composto para este décimo aniversario:

Lomba actuou ante un Torreiro ateigado que non o estaría menos
pola noite coa actuación de El Gran Wyoming:

Foto: @marcos_metro

O xurado estivo composto por Xabier Fortes, Juanma Bajo Ulloa, Cristina Pato,
Unax Ugalde, Mara Sánchez, Patricia Vázquez e Xavier Villaverde.
Fotos: Facebook do Festival de Cans.

Catro curtas acapararon os premios: Flores para Amalia, de Nani Matos e protagonizado por Mela Casal e Gonzalo
Uriarte foi a mellor curta de ficción para público e veciños de Cans, mentres que o xurado recoñeceu a Calquera infinito posible, de Roi Fernández, merecedor tamén do galardón á mellor banda sonora. Sangre de unicornio foi
a mellor curta de animación e as interpretacións máis valoradas correspondieron a Carlos Blanco
e Helena Miquel, ámbolos dous por Mal de sangre, de Pedro Díaz.

Emulando ao Boullevard hollywoodiense, Cans conta co
 Torreiro das Estrelas (na imaxe, a de Luis Tosar). Este ano
engadíronse a de Bajo Ulloa e a de Manuel Manquiña, premio Pedigree.
Este galardón de Honra recibírono antes Morris, María Pujalte, Ernesto
Chao, Xabier Villaverde, Chete Lera, Antón Reixa, Mabel Rivera,
Celso Bugallo e o propio Tosar.

Fotos: Contas de Facebook e Twitter do festival.

Relacionado:

-Páxina oficial do Festival de Cans.

-Conta en Facebook. -Conta en Twitter.